Terapia Czaszkowo-Krzyżowa Upledgera jest pochodną klasycznej osteopatii. Powstała w latach 30-tych naszego wieku. Lekarz i osteopata John Upledger zaobserwował podczas operacji neurochirurgicznych niezgodną ani z tętnem ani z rytmem oddechowym pulsację opon mózgowych. Związane jest to z rytmem produkcji i wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego. Badania czaszki ludzkiej wykazały, że w czasie takiego cyklu obwód jej zmienia się w zakresie ok. 3 mm, natomiast w pojedynczych szwach czaszkowych amplituda ruchów wynosi ok. 0,5–0,8 mm.
Ważną rolę w tej terapii odgrywają powięzie – sieć krzyżujących się na różnych poziomach ciała cienkich i śliskich błon łącznotkankowych otaczających mięśnie lub grupy mięśni, a zatem mających znaczenie zarówno dla kształtu mięśni jak i ich wzajemnej przesuwalności względem siebie . Powięzi splecione są ze sobą w sposób budzący podziw np. powięź otaczająca serce łączy się z powięzią wokół płuc, naczyń krwionośnych, najbliższych żeber i mięśni, a pośrednio także z organami wewnętrznymi. Do tego systemu zaliczamy również więzadła , które wraz z powięziami tworzą łańcuch biokinematyczny, co sprawia, że podrażnienie w obrębie stopy może być przekazane przez cały system powięzi mięśniowych kończyny dolnej, grzbietu i szyi aż do głowy i stać się przyczyną bólów głowy.
Wskazania do zabiegu:
– zespoły bólowe: bóle głowy, migreny, bóle pleców, stawów kończyn
– zespoły neurologiczne: mrowienia i cierpnięcia kończyn, rwa kulszowa, udowa, ramienna
– zespoły o charakterze psychicznym: zaburzenia koncentracji, trudności w uczeniu się, zaburzenia snu, nerwice, ogólne złe samopoczucie bez konkretnych przyczyn, nadmierna ruchliwość dzieci i dorosłych.
W czasie terapii (jeden zabieg trwa 1-1,5 godziny) mogą występować następujące odczucia u pacjenta:
– pulsowanie, mrowienie, drętwienie, pieczenie
– skurcze mięśni (niekiedy bardzo silne) z drżeniem kończyn
– uczucie intensywnego ciepła lub zimna
– zawroty głowy, szumy w uszach,
– senność w czasie zabiegu