Violet Maas, autorka książki „Uczenie się przez zmysły”, tak wyjaśnia to zjawisko:” Powodów jest wiele. Po pierwsze, za nim przystąpi się do terapii, trzeba posiadać dużą wiedzę z zakresu neurobiologii stanowiącą bazę dla rozumienia integracji sensorycznej. Należy wiedzieć, czego poszukiwać, jakie badania zastosować, by móc stwierdzać, że dziecko rzeczywiście ma problemy. Umiejętności takich nabywa się po wielu intensywnych miesiącach studiów uzupełnionych następnie latami praktyki i nie da się ich zastąpić prostymi wyliczeniami technik terapeutycznych. Techniki te są zresztą bardzo różnorodne i zmienne zależnie od wieku pacjenta, rodzaju i stopnia dysfunkcji. Muszą być zademonstrowane z udziałem ludzi, a nie tylko opisane. Konieczna jest znajomość przeciwwskazań: ta sama aktywność może być świetna dla jednego dziecka, podczas gdy dla drugiego wręcz szkodliwa. Terapia integracji sensorycznej zawsze uwzględnia różnice indywidualne.