Terapia sensoryczna pomocą dla dzieci autystycznych
Dysfunkcja w zakresie integracji sensorycznej, czyli odbioru bodźców zmysłowych i selekcjonowania ich na istotne i nieistotne, sprawia, że dzieci autystyczne często wykazują nadwrażliwość na dźwięki lub dotyk albo nie potrafią wyłowić np. dźwięku mowy z szumu otoczenia.
W powyższych sytuacjach reagują np. niekontrolowaną aktywnością ruchową, krzykiem lub ucieczką. Mają też skłonność do manieryzmów, takich jak: powtarzane rytmiczne ruchy rąk, potrząsanie przedmiotami, podskakiwanie, wydawanie określonych dźwięków, co często zaburza ich możliwości koncentracji i uczenia się.
Naukowcy z Temple University podjęli próbę zastosowania u takich pacjentów terapii w zakresie integracji sensorycznej, która polega na zabawach dostarczających określonych bodźców.
Na przykład dziecko z nadwrażliwością na dotyk mogło turlać się po dużej piankowej poduszce; jeżeli było to dla niego przyjemne, później było skłonne dotykać przedmiotów o innej fakturze, a w konsekwencji łatwiej mu było opanowywać takie czynności, jak ubieranie się czy mycie.
Stwierdzono, że taka terapia zmniejszała występowanie manieryzmów w porównaniu z grupą leczoną w sposób konwencjonalny. Prócz tego dzieci z grupy badanej łatwiej osiągały zakładane cele terapeutyczne z zakresu odbioru i przetwarzania bodźców sensorycznych, sprawności ruchowej oraz aktywności społecznej i emocjonalnej. W 2007 roku z możliwości tej terapii skorzystało 71% rodziców, a 91% uznało, że pomaga im ona w rehabilitacji dziecka.
źródło: Artykuł zamieszczony w czasopiśmie: REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2008